Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

I C 891/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Grajewie z 2016-03-03

Sygn. akt I C 891/15 „upr”

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grajewie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Robert Kotowicz

Protokolant Mirosława Milewska

po rozpoznaniu w dniu 03.03.2016 r. w Grajewie

na rozprawie

sprawy z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.

przeciwko J. K.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 891/15 upr

UZASADNIENIE

Powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. w pozwie skierowanym przeciwko J. K. wniósł o zapłatę kwoty 871,43 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Strona powodowa wniosła również o zasądzenie kosztów sądowych.

W treści pozwu powód wskazał, że w dniu 18 marca 2013 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarł z pozwanym J. K. umowę pożyczki o numerze (...) i pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną i jednocześnie zobowiązał się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tejże umowie. W następstwie niedotrzymania przez dłużnika warunków określonych w umowie, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wezwał J. K. do zapłaty kwoty pieniężnej i poinformował, że w przypadku niedopełnienia warunków określonych w treści wezwania wierzytelność wynikająca z zawartej umowy o numerze (...) zostanie przelana na rzecz Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.. Pozwany nie dokonał zapłaty. W dniu 19.03.2015 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarł z Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Zadłużenie strony pozwanej wynosi obecnie 871,43 zł, w tym należność główna 600 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 271,43 zł. Dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...) z dnia 26.11.2015 r. podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym. Powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty, jednakże do chwili obecnej zadłużenie nie zostało uregulowane.

Pozwany J. K. nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, jak i nie składał w sprawie wyjaśnienia ustnie lub na piśmie.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd uznał żądanie strony powodowej za nieudowodnione, a ocena taka wynika z niżej przedstawionej argumentacji.

Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia.

Wskazane wyżej przepisy rysują zasady dotyczące dochodzenia i dowodzenia roszczeń. Norma wyrażona w art. 6 k.c. określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia. Sąd nie ma obowiązku dążenia do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy oraz nie jest zobligowany do zarządzania dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie ma również obowiązku przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na tej stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne.

Aktywność procesowa strony powodowej ograniczyła się jedynie do sformułowania twierdzeń o zasadności powództwa. Do akt sprawy nie zostały jednak dołączone żadne dokumenty potwierdzające pośrednio lub bezpośrednio twierdzenia zawarte w pozwie. Strona powodowa nie złożyła do akt sprawy umowy pożyczki z dnia 18 marca 2013 r. nr (...) (na którą powołuje się w treści pozwu), łączącą pierwotnego wierzyciela tj. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. z pozwanym J. K. i tym samym nie wykazała, że pozwany posiada jakiekolwiek zobowiązania wobec pierwotnego wierzyciela, który następnie przelał je w drodze cesji wierzytelności na rzecz powoda (na podstawie dołączonej do pozwu umowy przelewu wierzytelności z dnia 19.03.2015 r.). Powód dołączył do pozwu jedynie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...) z dnia 26.11.2015 r. dot. J. K., który jednak w ocenie Sądu w żadnej mierze nie stanowi dowodu, że pozwany J. K. zawarł umowy pożyczki z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Brak było zatem możliwości sprawdzenia twierdzeń powoda wskazanych w pozwie czy w ogóle stronie powodowej przysługuje wobec pozwanego wierzytelność wynikająca z czynności prawnej zawartej w treści pozwu. Zaniechanie złożenia przez stronę powodową ww. umowy – w realiach niniejszej sprawy – uniemożliwiło Sądowi skontrolowanie twierdzeń zawartych w pozwie.

Z kolei norma zawarta w art. 339§2 k.p.c. nie miała zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem okoliczności przytoczone w pozwie budziły uzasadnione wątpliwości tut. Sądu w zakresie dochodzonego roszczenia.

Kierując się powyższym na mocy cytowanych przepisów orzeczono jak w wyroku.

Sąd wydał wyrok zaoczny, bowiem pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności oraz nie złożył w sprawie wyjaśnienia ustnie lub na piśmie.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Rutkowska
Osoba, która wytworzyła informację:  Robert Kotowicz
Data wytworzenia informacji: