Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

zaoczny wobec D. D. (1)

Dnia 24 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Piotr Gosiewski

w obecności oskarżyciela -------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24.07.2019 roku

sprawy przeciwko

1. D. D. (1)

synowi L. i I. z d. Ś.

urodz. (...) w S.

obwinionemu o to, że:

w dniu 1 lutego 2019 roku około godz. 5:50 na drodze krajowej K 61 w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) wraz z naczepą m-ki K. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

2. J. S. (1)

synowi W. i H. z d. G.

urodz. (...) w R.

obwinionemu o to, że:

w dniu 1 lutego 2019 roku około godz. 5:50 na drodze krajowej K 61 w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym m-ki M. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

1.  Obwinionego J. S. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2.  Obwinionego D. D. (1) uznaje za winnego tego, że: w dniu 1 lutego 2019 roku około godz. 5:10 na drodze krajowej K 61 w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) wraz z naczepą m-ki K. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego samochodem marki M. tj. za winnego czynu z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 300,- (trzystu) złotych.

3.  Zasądza od obwinionego D. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,- (trzydziestu) złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciąża go zryczałtowanymi wydatkami postępowania w sprawie w kwocie 120,- (stu dwudziestu) złotych, kosztami związanymi z uniewinnieniem obwinionego J. S. (1) obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 84/19

UZASADNIENIE

do wyroku wydanego wobec D. D. (1)

Komenda Powiatowa Policji w G. wniosła o ukaranie D. D. (1), za to że: w dniu 01 lutego 2019 roku około godziny 5:50 na drodze krajowej (...) w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) wraz z naczepą m-ki K. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym m-ki M. o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o czyn z art. 86 § 1 kw oraz wniosła o ukaranie J. S. (1), za to że: w dniu 01 lutego 2019 roku około godz. 5:50 na drodze krajowej (...) w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym m-ki M. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o czyn z art. 86 § 1 kw.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01 lutego 2019 roku około godz. 5:10 na drodze krajowej (...) w miejscowości B. gm. R. woj. (...) D. D. (1) kierował samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) wraz z naczepą m-ki K. o nr rej. (...). Kierując pojazdem nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania z samochodem będący pługopiaskarką, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego samochodem marki M. S.. W chwili wymijania się samochodów doszło do ich zdarzenia.

Kierujący obydwoma pojazdami byli trzeźwi.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień obwinionego J. S. (1) składanych na rozprawie w dniu 24.07.2019 roku, zeznań świadka D. S. składanych na tej rozprawie oraz z k. 18, notatki urzędowej z interwencji k. 1, protokołu oględzin miejsca k. 5, protokołu oględzin pojazdu k. 6-7 S. o nr rej. (...), protokołu oględzin pojazdu M. nr rej. (...) k. 8-9, protokołu oględzin pojazdu marki K. o nr rej. (...) k. 10-11, dokumentacji fotograficznej k. 12-17, protokołu badania trzeźwości analizatorem wydechu alkosensorem k. 18-19.

D. D. (1) będąc prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się w tut. Sądzie. W związku z tym ujawniono jego wyjaśnienia złożone w trakcie czynności wyjaśniających z k. 25 odw. D. D. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił złożenia wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia D. D. (1) nie zasługują na obdarzenie ich wiarą. Sprzeczne są z wyjaśnieniami J. S. (1), które Sąd uznał za odpowiadające rzeczywistemu przebiegowi zdarzenia.

Drugi uczestnik zdarzenia - J. S. (1) wyjaśnił, że w dniu 01 lutego 2019 roku o godzinie 5:10 w miejscowości B. kierował pojazdem typu M., tj. pługopiaskarką – pojazdem specjalistycznym. W trakcie mijania się w pewnym momencie usłyszał potężne uderzenie w pług piaskarki. Odruchowo rzucił się na prawą stronę, na maskę, dzięki czemu uniknął obrażeń twarzy z rozbitego szkła z drzwi bocznych. Kierował pojazdem, który wykonywał określone czynności na drodze zgodnie z przepisami. Pojazd był prawidłowo oznakowany, miał włączone światła sygnalizacyjne koloru żółtego. Przy tym stanie pogody jego pojazd był widoczny co najmniej na 2 do 5 km na odcinku prostym. Jak wskazywał J. S. (1), podczas jazdy posypywał jednię posypką piaskowosolną, nie miał potrzeby wykonywać jakiś dziwnych manewrów, wyjeżdżać z pasa ruchu w prawo lub lewo. Wskazał, że szerokość samego pojazdu wynosi 2,15 m, dodając do tego lusterka boczne, to jest 2,90 m. Pług ma szerokość 3 m, plus tzw. odboje boczne powoduje, że całkowita szerokość pojazdu wynosi 3,4 m. Szerokość pasa jezdni w miejscu zdarzenia wynosi 3,5 m, dlatego też granica manewru ruchu J. S. (1) była bardzo mała. J. S. (1) wyjaśnił, iż doświadczeni kierowcy wiedzą doskonale, że widząc tego typu pojazd na drodze, prawidłowo posługujący się sygnalizacją koloru żółtego, należy z daleka migać światłami, wtedy kierujący pługopiaskarką ma możliwość maksymalnie zjechać do prawej strony i wówczas można jechać bezpiecznie. Takiego zachowania nie było ze strony kierowcy D. D. (1). J. S. (1) wskazywał ponadto, że kierujący samochodem S. musiał pokonać łuk drogi znajdujący się przed obszarem zabudowanym w miejscowości B. i wskazywał, że prawdopodobnie wykonywał ten manewr tak, że zjechał do osi jedni przekraczając ją i nie powrócił na swój pas ruchu, kiedy doszło do zderzenia. J. S. (1) wyjaśniał, że miał za zadanie posypywać jezdnię mieszanką, gdyż komputer sygnalizował mu gołoledź, nie miał potrzeby zjeżdżania do osi jezdni. Dodatkowo, gdyby zjechał do osi jezdni, to uszkodzenia samochodu S. byłyby inne, niż stwierdzone podczas oględzin (por. w tym zakresie protokoły oględzin pojazdów z k.6-11 oraz dokumentację fotograficzną k. 12-17). J. S. (1) podkreślał, że D. D. (2) nie zjechał maksymalnie do prawej krawędzi swojego pasa ruchu celem uniknięcia zderzenia. Nie umiał wskazać, z jaką prędkością poruszał się D. D. (1) przed zdarzeniem, on kierując pługopiaskarką w obszarze zabudowanym nie mógł jechać więcej niż 30 km/h, gdyż należy uważać, aby zbrylona sól nie powodowała uszkodzeń wiat przystanków, uszkodzeń elewacji, uszkodzeń ogrodzeń, cegły klinkierowej.

W ocenie Sądu, wyjaśnienia J. S. (1) należało obdarzyć wiarą. Znalazły one częściowe odzwierciedlenie w zeznaniach D. S..

Jak wynika z zeznań D. S. złożonych na rozprawie dnia 24 lipca 2019 roku oraz z treści notatki urzędowej z interwencji z k. 1, w dniu 01.02.2019 roku przed godz. 6.00 ona i A. B. zostali skierowani do kolizji drogowej mającej miejsce w B.. Ujawnili tam 2 pojazdy, jeden to samochód marki M. o nr rej. (...) czyli plugopiaskarkę, zaś drugi to (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą. Samochód S. stał przodem w kierunku R., zaś pługopiaskarka przodem patrząc w kierunku G.. Z relacji D. D. (1) wynikało, że widział pługopiaskarkę i uważając, że samochody nie wyminą się bezpiecznie zjechał jak najbardziej do prawej krawędzi. D. D. (1) twierdził ponadto, że kierowca pługopiaskarki zjechał także na jego pas, w wyniku czego doszło do zdarzenia. Natomiast J. S. (1) twierdził, że jechał swoim pasem, że nieprawdą jest to, co mówi kierowca samochodu ciężarowego. D. S. oświadczyła, że przed przyjazdem funkcjonariuszy Policji na miejscu zdarzenia zostały sprzątnięte wszystkie elementy uszkodzonych pojazdów, dlatego też ciężko było stwierdzić, w którym faktycznie miejscu doszło do zdarzenia. Mimo, że początkowo policjanci uznali, że to kierujący S. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to ostatecznie, mając na względzie zabranie z jezdni elementów z uszkodzonych pojazdów uznali, że to obaj kierujący są winni. Jak wskazywała D. S., D. D. (1) pytany o powód, dla którego kierujący pługopiaskarką miałby zjeżdżać na lewy pas ruchu coś wspominał o tym, że podobno w zatoczce autobusowej był jakiś pojazd, jednakże w ocenie świadka, na miejscu zdarzenia było dużo miejsca i nie było potrzeby, aby kierowca pługopiaskarki miał zjeżdżać na przeciwległy pas.

W ocenie Sądu zeznania świadka zasługują na obdarzenie ich wiarą. Świadek jest funkcjonariuszem Policji, nie znał uprzednio obwinionych, nie ma powodu, aby składać zeznań na czyjąkolwiek niekorzyść. Zetknął się z obwinionymi wyłącznie dlatego, że wykonywał swoje obowiązki służbowe.

Jak już wskazano, Sąd stanął na stanowisku, że wyjaśnienia J. S. (1) zasługują na obdarzenie ich wiarą. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego, aby nie wierzyć w jego wyjaśnienia w zakresie w jakim wskazuje, że nie miał potrzeby zjeżdżania do osi jezdni, czy na lewy pas ruchu. Jak wynika z protokołu oględzin miejsca zdarzenia drogowego (k. 5), a przede wszystkim ze zdjęć wykonanych na miejscu (k. 12-17), jezdnia w miejscu zatrzymania obydwu pojazdów była czysta, nie było na niej śniegu, śnieg znajdował się na chodnikach. J. S. (1) twierdził, że komputer w kabinie pojazdu ostrzegał o gołoledzi, dlatego też do jego zadań należało rozsypywanie mieszanki soli i piasku na jezdnię. Stan drogi wskazuje na to, że J. S. (1) nie miał potrzeby, aby zjeżdżać do osi jezdni albo na przeciwległy pas ruchu. Gabaryty kierowanego przez niego pojazdu pozwalały na bezpieczne poruszanie się po jezdni i na bezpieczne wyminięcie się obydwu pojazdów. Jak wskazywał J. S. (1), najprawdopodobniej kierujący S. po pokonaniu łuku drogi przed miejscowością B. nie wrócił na swój pas ruchu i nie zjechał na prawo, aby bezpiecznie wyminąć się z pługopiaskarką.

W ocenie Sądu, powyżej przedstawione dowody pozwoliły na uniewinnienie J. S. (2) od zarzucanego mu czynu oraz nakazywały uznanie D. D. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 86 § 1 kw. Dlatego Sąd uznał, że to D. D. (1) w dniu 01 lutego 2019 roku około godz. 5:10 na drodze krajowej (...) w miejscowości B. gm. R. woj. (...) kierując samochodem ciężarowym typu S. o nr rej. (...) wraz z naczepą m-ki K. o nr rej. (...) nie zachował należytych środków ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania w wyniku czego doprowadził do zderzenia z jadącym z przeciwka kierującym samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego samochodem marki M.. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, przy wymijaniu kierujący pojazdem jest obowiązany zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu lub uczestnika ruchu, a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się.

Wymierzając karę obwinionemu Sąd oparł się na dyrektywach wymiaru kary zawartych w art. 33 kw.

W ocenie Sądu społeczna szkodliwość zarzucanego obwinionemu czynu jest duża. Podkreślić należy, iż obwiniony kierując pojazdem mechanicznym – samochodem ciężarowym – naruszył podstawowe zasady bezpieczeństwa oraz ostrożności wymagane w ruchu drogowym stwarzając zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Ponadto należy podkreślić, że niewłaściwe zachowanie D. D. (1) miało miejsce w okresie zimowym, w porze nocnej, możliwym zagrożeniu gołoledzią.

Okolicznością łagodzącą jest brak dotychczasowej karalności D. D. (1) za wykroczenia drogowe (k. 27).

Kara grzywny w wysokości 300 złotych wymierzona obwinionemu D. D. (1) jest, w ocenie Sądu, karą sprawiedliwą oraz adekwatną zarówno do stopnia społecznej szkodliwości czynu, jak i zawinienia obwinionego. Powinna również spełnić oczekiwaną rolę w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej. Dlatego też Sąd uznał, iż wymierzona kara grzywny pozwoli obwinionemu na podjęcie refleksji nad popełnionym przez niego wykroczeniem. Kara ta uwzględnia możliwości majątkowe obwinionego, który pracuje, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

O kosztach rozstrzygnięto na zasadzie art. 119 § 1 kpw, art. 118 § 1 pkt 1 kpw, § 2 i 3 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowaniach w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2017r. poz. 2467), zaś o opłacie na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983r, Nr 49, poz. 223 ze zmianami).

Nie będzie omawiany jako niemający znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, kwalifikacji prawnej czynu oraz wymiaru kary dowody z k. 26, 31-34, 36-41.